Að skoða eigin fordóma.

 

 

 

 

 

Það er svo merkilegt með okkur manneskjurnar hvað við erum iðin við að setja upp grímur og byggja upp fordóma í samskiptum okkar, Ég veit að þú veist að ég er með fordóma og ég veit það sama um þig, samt látum við sem við vitum það ekki.

Hið raunverulega verkefni lífsins er það að breytast, Lífið sjálft er hreyfing, framvinda, þess vegna eru fordómar í mótsögn við lífið, Þegar við dæmum manneskjur fyrirfram erum við að missa af tækifærum til að læra eitthvað nýtt og draga ferskar ályktanir, um leið erum við lika að skemma möguleika annarra til að skilgreina eigið líf og finna því farvegi.

Því er það eitt brýnasta verkefni hverrar manneskju að skoða eigin fordóma og kannast við þá, Þegar við tökum ákvörðun um að sleppa taki á tilteknum fordómum þá erum við að færa lífinu gjöf. Því að fordómar gagnvart fólki eru ekki skaðlausar skoðanir. Þeir ræna fólki sérstöðu sinni og persónueinkennum og búa til í kringum þá staðlaða ramma. Það er ekki hægt að ramma inn lifandi fólk. Engin verður skilgreindur í eitt skipti fyrir öll.

Skoðum þá fordóma sem við berum, Horfum óttalaust í eigin barm, Hættum þeim látalátum að þykjast ekki þekkja þröngsýnina í eigin sál. Þar verður vinnan að hefjast, því allur styrkur hefst í vanmætti. Sá ein sem horfist í augu við veikleka sína, Getur gengið fram á styrkleika.

Eftir Jónu Hrönn Bolladóttur Miðborgarprest.